Het streven naar zaken als perfectie, geluk, liefde, rijkdom, et cetera, en zelfs het ervaren van die zaken, is een spel van Maya/Ego en heeft als enig doel en resultaat dat het tegendeel — imperfectie, ongeluk, haat, armoede, et cetera — eveneens als waar of mogelijke realiteit wordt gezien en/of ervaren.
Dit creëert dualisme. Dualisme is waar de droomstaat uit bestaat en dualisme is vanzelfsprekend niet waar. Extremen als perfectie, geluk, liefde, rijkdom, et cetera, en hun tegendelen, zijn onderdeel van de droomstaat en dus onderdeel van Maya/Ego. Dit betekent niet dat je ze niet mag voelen, het is alleen niet waar.
Op het moment dat je werkelijk gelooft dat deze zaken waar zijn en ze als zodanig gaat benoemen (“oh, wat ben ik gelukkig” en “oh, wat is het leven perfect” of “oh, ik wil meer geld”, etc.), leef je in de droomstaat en is het een punt voor Maya/Ego.
Daar is op zich niets mis me, ik zie nergens iets mis mee (want dat zou inhouden dat het anders zou moeten of kunnen zijn), maar de vraag is: “Wil je dat?”
Autolyse 
Tjee het is net alsof dit voor mij geschreven is (;- . Ik was dit net aan het overdenken, omdat ik constateer dat ik dit niet wil.
Wat ik gewend ben is inderdaad streven naar geluk liefde etc. Wat er steeds gebeurt is het tegenovergestelde. Ik heb door dat beide niet waar is.
Opgeven of stoppen met streven blij te willen zijn brengt rust en ontspanning.
Vanuit de rust en stilte gebeuren dingen vanzelf. Dan doe (ik) zonder het bedacht te hebben en er ontstaat een soort flow of moeiteloosheid. Dit benoemen brengt geïrriteerdheid, haalt me hier uit. Dan komen er weer veel vragen en het idee dat ik iets moet doen en is de wereld er ineens weer.
Thanxxx
LikeLike