HET IS WAT IS

Gisteren een gesprek gehad met iemand die ik tot dan toe nog niet kende, maar sinds gisteren dus wel. Laten we hem M.B. noemen. Dat is verder van geen belang, maar voor de goede orde. We zouden een uurtje met elkaar praten over de zaken waarover ik het hier ook heb, maar uiteindelijk zijn we bijna 2 uur aan het kletsen geweest. Ergens tegen het einde van het gesprek kwamen we terecht op de volgende, bijna Cruijffiaanse (R.I.P.) conclusie:

“Het is wat is tot het niet meer is.”

Met andere, of dezelfde, woorden: alles is wat het is en hoe het is tot het niet meer is wat en hoe het is. Hierin zit ten eerste de overgave die nodig is om überhaupt werkelijk oordeelloos te kunnen ervaren wat IS (“ervaren” is niet het juiste woord, maar wel het woord dat er het dichtstbij komt) en ten tweede omvat het een absoluut vertrouwen dat wat IS het beste is dat kan gebeuren, puur en alleen omdat het gebeurt, want anders zou het niet gebeuren (wederom een bijna Cruijffiaanse conclusie).

Er is ook nog een ten derde, en dat is dat alles uiteindelijk voorbijgaat. Niets hier is blijvend en dus in de kern van generlei waarde of belang.

“Het is wat is tot het niet meer is.”

In die zin staat alles wat je hoeft te weten om hier in deze illusie/droomstaat absoluut vrij te kunnen zijn, tot je lichaam het opgeeft. Dit betekent overigens niet dat je niets hoeft te doen, of niets zou moeten doen, want wat je doet, om welke reden dan ook, is ook wat is. Door expres niets te doen verzet je je juist tegen wat is, en dat is niet de bedoeling van dat wat is, omdat dit zou betekenen dat het dan niet zou zijn… en dat kan niet.

Fijne paasdagen.