Dit is overduidelijk een onderwerp dat ik hier moet bespreken in plaats van op de weblog In De Zandbak. Terwijl ik het al vele malen gehoord, gelezen en ook gezien heb, werd het me gisteren opeens duidelijk. Waarschijnlijk brak het deze keer volledig door omdat het denken of het denksysteem het niet te pakken kreeg.
De boodschap was duidelijk: er is alleen dromen en er is alleen de Droomstaat en alles wat je doet om wakker te worden in of uit de Droomstaat is dat wat die Droomstaat en dat dromen een werkelijkheidswaarde geeft dat het niet heeft. Door wakker te willen worden en door te proberen wakker te worden versterk je juist het dromen en de Droomstaat en houdt je in stand dat er schijnbaar een ‘jij’ bestaat die wakker kan of moet worden. Het wakker willen worden versterkt alles wat je gelooft dat je wilt verwijderen door wakker te worden.
Het enige wat je hoeft te doen is het dromen zien voor wat het is — te weten, dromen — en de Droomstaat zien voor wat het is — te weten, een Droomstaat — en verder hoef je niets te doen. Alles wat je doet ten opzichte van het dromen en de Droomstaat versterkt juist dat waaruit je denkt te willen of moeten ontwaken.
Dit moest ik hier even kwijt. Op een later tijdstip — indien er hier het gevoel ontstaat dat dit nodig is — zal ik wellicht gaan proberen te beschrijven hoe dit in zijn werk gaat en waarom het zo overduidelijk is dat we niets hoeven te doen om te ontwaken in of uit de Droomstaat, anders dan zien dat dit dromen is.
Autolyse 