Ik heb eigenlijk niets meer te zeggen. De “ik” is grotendeels verdwenen, wat er nog van over is houdt zich voornamelijk bezig met de noodzakelijke taken: eten, drinken, piesen, poepen, slapen en de noodzakelijke communicatie met de illusionaire buitenwereld. Af en toe is er een kleine terugval waarbij er een identificatie is met die “ik”, maar dat duurt nooit langer dan een minuutje of zo… dat zal ook steeds minder vaak gaan gebeuren.
Het enige ‘verder’ dat ik me kan voorstellen is het afleggen van het fysieke lichaam wanneer de functionaliteit ervan er niet meer toe doet. Wanneer dat zal gebeuren, weet ik niet, maar in principe ben ik er klaar voor.
Ik kan met zekerheid stellen dat ontwaken mogelijk is, dat waarheid te kennen (maar niet te verwoorden) is en dat dit hier slechts een tijdelijke trip is die heel erg echt kan lijken, maar dat niet is. Je hoeft het niet leuk te vinden, niet alle ontwaakte of “verlichtte” mensen zijn gelukkig of genieten van de show. Er gelden geen regels voor, je mag het ook klote vinden… niets mis mee.
Alleen geloof en overtuiging hebben bescherming en bewijs nodig, waarheid niet en uiteindelijk hoef ik alleen maar in waarheid te zijn om te laten zien wat dat is. Ik hoef het niet te bewijzen aan een schijnbare ander die waarheid nog niet kent, maar die schijnbare ander voelt wel de noodzaak om te bewijzen dat “ik” er naast zit, omdat anders zijn/haar wereld letterlijk instort. Helaas heeft hij/zij nog niet door dat dat juist de bedoeling is.
Ik ga nu niet per se iets doen, maar ook niet per se niets doen. Wat komt, komt, wat gaat, gaat, wat is, is… ik voelde alleen de noodzaak om na de vorige blog nog een extra verduidelijking toe te voegen. Bij deze heb dat gedaan, en nu zie ik wel wat “het volgende” zal zijn.
Cheers!
Autolyse 