WAAROM ZELFMOORD NIETS OPLOST

In de vorige ‘blog’ schreef ik dat zelfmoord geen zin heeft en niets oplost. Ik heb van een aantal kanten de vraag gehad waarom dat zo is, dus ik zal het hier beantwoorden. Ik weet dat wat ik ga zeggen onlogisch kan klinken, maar dat maakt het niet minder waar.

Noot: Het antwoord komt voort uit Een Cursus in Wonderen, vandaar dat ik termen als ‘denkgeest’, ‘projectie’ en ‘vergeven’ gebruik.

De basis van de gedachte dat zelfmoord niets oplost, is het simpele feit dat het leven dat we hier denken te leven niet werkelijk is. Als dit leven niet werkelijk is, dan kan de dood of zelfmoord geen oplossing zijn, omdat je niet iets kunt beëindigen wat niet werkelijk waar is.

Het leven dat we denken te leven is een projectie vanuit een gespleten denkgeest en alle problemen die we hier denken te hebben, bevinden zich in die gespleten denkgeest. Deze denkgeest is onsterfelijk en dat houdt in dat elk probleem dat je hier gelooft te hebben na zelfmoord gewoon blijft bestaan in die denkgeest.

Tenzij je de problemen die je gelooft te hebben hier nu oplost — en met “oplossen” bedoel ik jezelf vergeven dat je gelooft dat je die problemen werkelijk hebt — zul je, als de denkgeest die je werkelijk bent, na “de dood” gewoon opnieuw die problemen projecteren in een nieuwe vorm.

Je lost niets op door er voor weg te rennen, je kunt alleen iets oplossen als je er volledig induikt en jezelf vergeeft voor de schijnbare vergissingen die je hebt gemaakt.