DE DRIE-EENHEID VAN DE EGO-DENKGEEST (1)

Waarheid is simpel en onwaarheid is ingewikkeld. Alleen leugens moeten met veel bombarie, strikken en slingers in stand worden gehouden terwijl dat wat waar is vanzelf en moeiteloos waar is omdat het waar is. God, of Dat wat IS, of Waarheid is simpelweg ‘wat IS’. Het doet zich niet anders voor dan ‘Wat IS’ en het is wat het is zoals het is omdat het is. Heel simpel.

Zodra je in afscheiding gelooft, en het feit dat je op deze aarde leeft en ervaart dat je met velen bent betekent dat je in afscheiding gelooft, ontstaat er een denkgeest die denkt dat het afgescheiden van de rest bestaat. Deze denkgeest is, omdat het gelooft in afscheiding en gelooft dat alles gescheiden is, ook dualistisch. Het is gescheiden in een ego-denkgeest en een juiste-denkgeest. Zoals je ziet is dat al meteen een ingewikkelde constructie.

De juiste-denkgeest (in Een Cursus in Wonderen ook wel ‘heilige-denkgeest’ genoemd) is dat deel van de denkgeest dat de herinnering aan ‘eenheid’ bewaart. Het is het deel van de denkgeest die je kunt gebruiken om te ontwaken uit de droomstaat. Deze juiste-denkgeest wacht rustig af totdat hij naar voren kan stappen en je naar de oplossing (wakker worden) kan leiden. Heel simpel en zonder bombarie, strikken en slingers.

De ego-denkgeest is een heel ander verhaal. Deze denkgeest is van begin tot eind opgebouwd uit leugens en onwaarheid. Zij heeft heel veel bombarie, strikken en slingers nodig om ons er van te overtuigen dat zij bestaat en dat afscheiding van éénheid mogelijk is. Ego-denkgeest is ‘cloak and dagger’, verdeel en heers en heeft een dag-en-nacht-taak aan het onderdrukken van wat waar is (aangezien waarheid, wanneer het met rust wordt gelaten, vanzelf naar de oppervlakte komt drijven).

De ego-denkgeest is wat je doet geloven in afscheiding. Haar enige taak is ten koste van alles dat geloof in afscheiding in stand te houden. Om dit te kunnen doen moet zij je doen geloven dat alles wat onwaar is echt waar is en zij moet er voor zorgen dat alles wat echt waar is niet gezien wordt. Ik zie de ego-denkgeest als vrouwelijk omdat zij lijkt op Maya, de illusie, die voor ons een universum heeft geschapen zodat wij geloven te bestaan als afzonderlijke entiteiten in een potentieel bedreigende wereld.

Wat nu volgt is wat mij is binnengevallen en ik nu, on the fly by, probeer onder woorden te brengen. Op geen enkele manier wil ik beweren dat het waar is, dus zoals bij alles: onderzoek het zelf en stel zelf vast wat waar is en wat niet.

Volgens mij bestaat de ego-denkgeest uit drie delen:

1. Het deel dat alle potentie in zich heeft om de gehele muur van onzin, onwaarheid en absolute bullshit die je hebt opgebouwd, in te laten storten door simpelweg van zich te laten horen. Niet omdat het alle kennis of al het weten in zich heeft, maar omdat het zo fucking woedend is dat het alle bullshit in één keer kan verbranden.
2. Het deel dat als enige taak heeft het eerste deel denkgeest onder de duim te houden zodat het derde deel (zie nummer 3) zich kan presenteren als ‘jouw perfecte zelf’. Het probeert ten koste van alles onwaarheid te bewijzen en waarheid te onderdrukken en ook nog een onmogelijke balans te behouden. Het onderdrukt alles wat waar is en alles wat een rimpeling in het oppervlakkige zou kunnen creëren.
3. Het deel dat zich voordoet als de persoon die je denkt te zijn en graag wilt zijn. Je presentatie aan de buitenwereld die je op een zo’n perfect mogelijke en de meest sociaal acceptabele manier probeert te doen.

Dat eerste deel ego-denkgeest — dat door het tweede deel onderdrukt wordt — is wat Jed McKenna, zo vermoed ik, “The Little Bastard” noemt. Het is het deel van de ego-denkgeest dat, als het de kans krijgt, er voor kan zorgen dat jij je zo ongemakkelijk of klote gaat voelen dat er slechts de keuze overblijft om wakker te worden, wat dan geen keuze meer is. Niemand wordt wakker of wil wakker worden omdat hij of zij zich zo geweldig voelt en een geweldig leven heeft, dat is helaas de harde realiteit.

Dat eerste deel ego-denkgeest (little bastard) is niet de juiste-denkgeest! Het is slechts het enige deel van de ego-denkgeest dat de volledige ego-denkgeest kan destabiliseren en verzwakken waarna de juiste-denkgeest het kan overnemen. Dat is de reden waarom het tweede deel ego-denkgeest het eerste deel moet onderdrukken en het in het onbewuste moet vasthouden.

Nog ter verduidelijking, ik kom daar in het vervolg van deze blog waarschijnlijk wel op terug, nog dit:

1. Het eerste deel, de little bastard, is het onbewuste deel van ons brein; ons onbewuste zijn.
2. Het tweede deel, de onderdrukker, is het onderbewuste deel van ons brein; ons onderbewuste zijn.
3. Het derde deel, ons super ego, onze presentatie aan de buitenwereld, dat wat we denken te zijn, is het bewuste deel van ons brein; dat wat we ‘ons bewustzijn’ noemen.

Omdat het tweede deel van de ego-denkgeest het eerste deel onderdrukt is het eerste deel het deel van ons ‘brein’ waar ons onbewuste huist. Hierdoor zijn we ons niet bewust van de fucking woede van dat eerste deel van de ego-denkgeest en het is die ongeremde fucking woede die ons kan doen ontwaken.

Omdat deze blog een beetje lang gaat worden, zal ik in het tweede deel proberen uit te leggen hoe ik tot dit idee ben gekomen; maar je kunt natuurlijk ook nu al zelf gaan toetsen of het wel of niet klopt.